مزایا و راهنمایی راه اندازی شبکه مش

هنگامی که نیاز به ارائه پوشش شبکه بی سیم در یک منطقه بزرگ دارید، حالت روتر سنتی ممکن است نیازهای شما را برآورده نکند. سیگنال های ضعیف وای فای و پوشش محدود می تواند ناامید کننده باشد. اما نگران نباشید! با شبکه مش، شما به راحتی می توانید یک شبکه پوشش بی سیم قوی تر بسازید و به شما امکان می دهد از شبکه در هر کجا لذت ببرید! این مقاله شما را با چیستی شبکه مش و نحوه راه اندازی شبکه مش آشنا می کند. برای کشف دنیای جدید شبکه های بی سیم با ما همراه باشید!

شبکه مش یک توپولوژی شبکه بی سیم است که در آن دستگاه ها به هم متصل هستند و می توانند به طور مستقیم با هم ارتباط برقرار کنند و یک شبکه غیرمتمرکز را تشکیل دهند. در یک شبکه مش، همه دستگاه‌ها می‌توانند به اینترنت متصل شوند و داده‌ها را از طریق مسیریابی بین گره‌های متعدد انتقال دهند، در نتیجه به پوشش بهتر و پایداری بالاتری دست می‌یابند.

در مقایسه با شبکه های وای فای سنتی، شبکه های مش دارای چندین مزیت هستند:

1. منطقه پوشش بزرگتر: شبکه مش می تواند با افزودن گره های بیشتر، ناحیه پوشش شبکه را گسترش دهد.


2. مقیاس پذیری بهتر: شبکه مش می تواند به راحتی گره ها را برای قرار دادن مناطق مختلف پوشش و بارهای شبکه مقیاس بندی کند.


3. سرعت انتقال سریعتر: از آنجایی که شبکه مش می تواند داده ها را از طریق مسیرهای متعدد منتقل کند، می تواند سرعت انتقال داده و عملکرد شبکه را بهبود بخشد.


4. قابلیت اطمینان بیشتر: از آنجایی که هر گره می تواند با گره های دیگر ارتباط برقرار کند، شبکه مش می تواند داده ها را از طریق مسیرهای متعدد منتقل کند، در نتیجه قابلیت اطمینان و پایداری شبکه را بهبود می بخشد.


5. امنیت قوی تر: شبکه مش از پروتکل های رمزگذاری مختلف و اقدامات امنیتی برای محافظت از انتقال داده ها استفاده می کند و امنیت قوی تری را فراهم می کند.


6. گزینه‌های پیکربندی انعطاف‌پذیرتر: شبکه مش را می‌توان از طریق گزینه‌های پیکربندی مختلف برای برآوردن نیازهای شبکه و سناریوهای برنامه‌های مختلف سفارشی کرد.

دو نوع شبکه مش وجود دارد: شبکه مش بی سیم و شبکه مش سیمی.

شبکه بی‌سیم، روتر اصلی و روترهای فرعی را از طریق وای‌فای به هم متصل می‌کند، و قرارگیری روترها با سیم‌کشی محدود نمی‌شود، و از نظر زیبایی‌شناسی نسبت به شبکه مش سیمی، آزادتر و زیباتر است.

شبکه سیمی روتر اصلی و زیر روترها را از طریق کابل شبکه به هم متصل می کند و شبکه مش سیمی نسبتاً پایدارتر از شبکه مش بی سیم است.

مراحل راه اندازی شبکه مش بی سیم:

1. روتر اصلی را پیکربندی کنید (مثل یک روتر معمولی تنظیم شده است) تا مطمئن شوید که در صورت روشن بودن می تواند به اینترنت دسترسی داشته باشد.


2. شبکه مش را در تنظیمات فعال کنید یا دکمه MESH/WPS را روی روتر اصلی فشار دهید تا چراغ مش شروع به چشمک زدن کند تا شبکه مش فعال شود.


3. روتر فرعی را به برق وصل کنید و روشن کنید و آن را به تنظیمات کارخانه بازگردانید (دکمه RESET یا DEFAULT روی روتر را حدود 5-10 ثانیه فشار دهید و نگه دارید تا به تنظیمات کارخانه بازگردد).


4. پس از راه اندازی مجدد روتر فرعی (حدود 2 دقیقه طول می کشد)، دکمه MESH/WPS را در روتر اصلی و فرعی به طور همزمان فشار دهید و چراغ های شبکه در هر دو روتر به طور همزمان شروع به چشمک زدن می کنند.


5. حدود 3 دقیقه صبر کنید، خواهید دید که چراغ نشانگر شبکه مسیر فرعی روشن می ماند، یعنی شبکه مش با موفقیت ایجاد شده است.

مراحل راه اندازی یک شبکه مش سیمی (سه مرحله اول مانند شبکه مش بی سیم است):

1. روتر اصلی را پیکربندی کنید (مثل یک روتر معمولی تنظیم شده است) تا مطمئن شوید که در صورت روشن بودن می تواند به اینترنت دسترسی داشته باشد.


2. شبکه مش را در تنظیمات فعال کنید یا دکمه MESH/WPS را روی روتر اصلی فشار دهید تا چراغ مش شروع به چشمک زدن کند تا شبکه مش فعال شود.


3. روتر فرعی را به برق وصل کنید و روشن کنید و آن را به تنظیمات کارخانه بازگردانید (دکمه RESET یا DEFAULT روی روتر را حدود 5-10 ثانیه فشار دهید و نگه دارید تا به تنظیمات کارخانه بازگردد).


4. از کابل شبکه برای اتصال پورت WAN زیر روتر به پورت LAN روتر اصلی استفاده کنید.


5. منتظر بمانید تا چراغ نشانگر شبکه و چراغ پورت WAN روتر روشن شود، به این معنی که شبکه مش با موفقیت ایجاد شده است.

1. برای ساخت یک شبکه مش، حداقل دو یا چند روتر که از شبکه مش پشتیبانی می کنند مورد نیاز است و روترهای مارک های مختلف نمی توانند با یکدیگر مش شوند. توصیه می شود جدیدترین مدل های روتر همین برند را خریداری کنید، عموما روترهای سری WiFi6 از شبکه مش پشتیبانی می کنند، مانند Netgear، Linksys، TP-Link، Asus و سایر برندها دارای عملکرد عالی در شبکه مش هستند.


2. بهتر است شبکه مش را در نزدیکی روتر اصلی راه اندازی کنید و سپس مسیرهای فرعی را در محلی که شبکه نیاز به بهبود دارد، پس از برقراری موفقیت آمیز شبکه مش قرار دهید.